लोककलेचा ’विठ्ठल’ गेला...

सूर्यकांत डोळसे

                    

खट्याळ पाऊस

हे सुर्वे नारायणा....

आपला भारत देश महासत्त्ता होणार आहे...

माझी कविता...माझा आवाज

माझी कविता...माझा आवाज

>

तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

मालिका वात्रटिका

तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

तुकोबा,होऊ नये तो
सगळ्याचाच कळस झालाय.
ज्याचा येऊ नये
त्याचाच किळस आलाय.

पूर्वी कधीच नव्हता
असा भक्तीचा बाजार आहे.
श्रद्धा-ब्रिद्धा सबकुछ झुठ,
हा मानसिक आजार आहे.

आम्ही सगळे ओळखलेय
दंभाला भक्तीची
रंगरंगोटी आहे.
हे सगळेच नाठाळ,
यांना कासेची लंगोटी नको;
यांच्या बाळबुद्धीला
फक्त तुम्ही नाठी म्हणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

यांना अजून माहित नाही,
बोलले तसे वागले पाहिजे.
किर्तनातल्या शब्दा-शब्दाला
प्रत्यक्षात जागले पाहिजे.

तुमच्या भागभांडवलावरच
जोरात यांचा धंदा आहे.
यांच्या दर्शनासाठीही
पायावरती चंदा आहे.
यांची ही बाबागिरी आणि बंडलबाजी
तुम्ही एकदा खोटी म्हणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

उगीच कुणाचा कधी
उगीच तुकोबा होत नाही.
त्यासाठी मोह,माया,वासना,
मूळापासून झडवाव्या लागतात.
वाटलेल्या कर्जाच्या खतावण्या
इंद्रायणीत बुडवाव्या लागतात.

वरून अंगाला नाही,
मनाला राख फासावी लागते.
कुणाच्या शाही नजराण्याची
आसक्ती नसावी लागते.

आजकाल मात्र
जरा वेगळीच खोड आहे.
अध्यात्म आणि राजकारण
जणू दंवडीची जोड आहे?

जो राजाश्रयाला भुलला,
तो काही साधु नाही.
कुणावरही आपले
गुरूत्व कधी लादू नाही.

राम-कृष्ण-हरीचा मंत्र
एकदा यांच्यासाठी म्हणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

अजूनही त्यांचा
पून्हा तोच दावा आहे.
वेदांचा खरा अर्थ,
आम्हांलाच ठावा आहे.

ते सांगतात तोच धर्म,
ते सांगतील तोच देव आहे.
जसे काय ज्ञान म्हणजे,
त्यांच्या बापाचीच ठेव आहे.

पंढरीच्या वाळवंटी
आम्ही नाचतो आहोत.
नव-नवे अर्थ शोधत
गाथा पुन्हा वाचतो आहोत.

एक कौतुकाची थाप
आमच्याही पाठी हाणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

अध्यात्माच्या क्षेत्रात
आज ज्याचा त्याचा टापू आहे.
रोज नवा बाबा,नवा महाराज,
रोज नवी मॉं,नवा बापू आहे.

मी मोठा की तु मोठा?
याचे स्तोम तर फार आहे.
भक्तांच्या टोळ्या-टोळ्यात
आज जणू गॅंग-वॉर आहे?

जुना भक्त नवा गुरू,
उगवत्याला वंदन असते.
ओव्हरडोस होईल असे,
सत्संगाचे चंदन असते.

याला अध्यात्माचे राजकारण,
नाही तर कुणी अध्यात्मिक खुटी म्हणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

कुणी आपल्या बडेजावात
भक्तांना चूर करतोय,
कुणी भोळ्या भक्तांचे
दु:ख इथे दूर करतोय.

कुणी लावतोय अंगारा,
कुणी भक्तांचे कान फुंकतोय.
कुणी अफू-गांजाच्या नशेत
मठा-मठात छान झिंगतोय.

कुणी झाले मांत्रिक,
कुणी झाले तांत्रिक.
कुणी पट्टीचा ऍक्टर आहे.
रोग्यांची संख्या वाढ्ताच,
कुणी चक्क डॉक्टर आहे.

रोग कोणताही असो
त्यांच्याकडे उपचार हजर आहेत.
अडल्या-नडल्या भक्तांचे
त्यांच्याच नावाने गजर आहेत.

व्याकूळलेल्या भक्तांना
जो तो अध्यात्माची भूल देतोय.
एवढेच काय?
ज्यांना होत नाही,
त्यांना चक्क मूल देतोय !

झोपलेल्या या भक्तांना
तुम्ही एकदा उठी उठी म्हणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

गुरूंबरोबर भक्तांनाही
आज अध्यात्माची नशा आहे.
वरून वरून किर्तन,
आतून मात्र तमाशा आहे.

बुवा तिथे बाया,
बाया तिथे बुवा आहे.
एकांतात गुरूची सेवा,
एकांतातच दूवा आहे.

किर्तनाची बिदागी तर
विचारू नका किती आहे.
अध्यात्मिक चंगळवादात
बिचारी श्रद्धा सती आहे.

घेणारांना गोड वाटते,
देणारांनाही गोड वाटते.
जेव्हढी बिदागी जास्त,
तेवढी किर्तनाची ओढ वाटते.

याला धंदा म्हणा, नाही तरी
कुणी लुटा-लुटी म्हणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

आता पाप पाप म्हणून
कुणी उर बडवू शकत नाहीत.
कुणाच्याही गाथा,
पुन्हा इंद्रायणीत बुडवू शकत नाही्त

सदेह वैकुंठाचा अर्थ
हळूहळू का होईना कळतो आहे.
तरीही एखादा मंबाजी,
जमेल तसा छळतो आहे.

खोटा इतिहास पुन्हा
कुणी लिहू शकत नाही.
आणायचे म्हटले तरी
ते विमान पुन्हा येऊ शकत नाही.

तुकोबा तुमचा वारसा
आमच्या ठायी ठायी आहे !
आजकाल आमच्या लेखणीत
तुमचा आशिर्वाद अन
वॉटरप्रुफ शाई आहे !!

वज्राहून कठीण,
मेणाहून मऊ आहोत.
केला होता अट्टहास यासाठी म्हणा.
तुकोबा,या नाठाळांच्या माथी काठी हाणा....

-सूर्यकांत डॊळसे,पाटोदा (बीड)

 9923847269

मॉंसाहेब आंम्हाला माफ करा....

जलात्कार

अंदाज पावसाचा

पाऊस

प्राचार्य

अंदाज पावसाचा

इंद्रधनुष्य

स्वभाव दोष

स्वभाव दोष

खूप दिवसांनी
गावाकडे आलीस.
खळ्याच्या मधोमध
असलेली मेढ पाहून
खूदकन हसलीस !

ही मेढ कशी फुलली?
गुलमोहराच्या मेढीकडे
बघून विचारलेस.

तो फुलणार नाही तर काय?
शेवटी
स्वभावाला औषध नसते
हेच खरे !!

-सूर्यकांत डॊळसे,पाटोदा (बीड)

काय होते बाबासाहेब......

काय होते बाबासाहेब......

दीन,दलित,गोरगरीबांची
आई होते बाबासाहेब .
पिचलेल्या,ठेचलेल्यांची
दाई होते बाबासाहेब

दाबलेल्या आवाजाचा
हुंकार होते बाबासाहेब.
तार नसलेल्या विणेचा
झंकार होते बाबासाहेब.

प्रयत्न..प्रयत्न...प्रयत्न
यशस्वी प्रयत्न होते बाबासाहेब.
मोजून मोपून सांगायचे तर
अक्षरश: चौदावे रत्न होते बाबासाहेब.

अंधाराला प्रकाशाशी जोडणारी
नाळ होते बाबासाहेब.
दांभिकतेच्या कानाखालचा
जाळ होते बाबासाहेब.

प्रज्ञा,शील,करूणेचे
बीज होते बाबासाहेब.
सुभेदार रामजींच्या कष्टाचे
चीज होते बाबासाहेब.

बुद्ध,कबीर,फ़ुलेंचा
सार होते बाबासाहेब.
लवलवत्या लेखणीची
धार होते बाबासाहेब.

निद्रिस्त लाव्हा पाहून
खूप दु:खी होते बाबासाहेब.
संस्कृतीला ढुसण्या देणा्रा
ज्वालामुखी होते बाबासाहेब.

महाडच्या चवदार तळ्याची
निळाई होते बाबासाहेब.
डोळ्यातल्या आभाळाची
जळाई होते बाबासाहेब.

बुद्धांच्या करूणेचा
सागर होते बाबासाहेब.
शाहू महाराजांच्या लढ्याचे
आगर होते बाबासाहेब.

यारांचे यार आणि
दुश्मनांचे मित्र होते बाबासाहेब.
अजिंठा-वेरूळ्च्या लेण्यातील
कोरीव होते चित्र बाबासाहेब.

मनुस्म्रुतीला भस्म करणारी
आग होते बाबासाहेब.
शेळपट जिणं नाकारणारे
वाघ होते बाबासाहेब.

सवितेची कविता,
लेकरांची रमाई होते बाबासाहेब.
थकल्या-भागल्या जीवासाठी
प्रेमळ भिमाई होते बाबासाहेब.

किती सांगु?किती नाही?
काय होते बाबासाहेब?
नको नको रे हा नादानपणा
नक्की बघत असतील बाबासाहेब !!

-सूर्यकांत डोळसे,पाटोदा(बीड)
9923847269

तिळ्गुळ घ्या...

होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय...

होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय....

होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय....
एरव्ही बोललेही नसते,
पण माझ्या विचारांचे
तुम्ही घोटून घोटून क्रिम केलेय.
चक्क माझी देवी बनवून
मला फोटोमध्ये फ्रेम केलेय.

जमेल तेंव्हा,जमेल तसे
माझे सोईनुसार कौतुक करता.
खरे दु:ख याचे की,
तुम्ही मला गृहित धरता.
त्याचा राग मी तुमच्यासमोर खोलतेय..
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय....

कुर्‍हाडीचा दांडा गोतास काळ व्हावा,
सगळ्या गोष्टी डोक्यावरून गेल्यात.
ज्या माझ्या वारसा सांगतात,
त्याच बेईमान झाल्यात.
असे होईल,मला काय माहित?
मला कुठे पुढचे दिसले होते?
एका वेगळ्या जगासाठी
मी शिव्याशाप,
दगडाबरोबर शेणही सोसले होते.
तुमच्याच शब्दात सांगायचे तर
रात्रंदिवस घासले होते.
आज मी कसले घाव झेलतेय?
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय....

ही कही उपकाराची भाषा नाही.
आजच्या बाजारू समाजसेवेसारखा
हा बेंडबाजा अगर ताशा नाही.
मी विसरून गेले होते,
आम्ही कोणकोणते विष पचवले आहे.
हल्ली मात्र तुम्ही
आमच्या आत्मसन्माला डिचवले आहे.
म्हनूनच तुमच्या बहिर्‍या कानी
हे गार्‍हाणे घालतेय.
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय.....

माय मावल्यांनो,लेकीबाळींनो.
तुम्ही शिकलात सवरलात.
पण नको तेवढ्या शहाण्या झालात.
विकृत स्त्रीमुक्तीच्या
प्रत्येकजणी कहाण्या झालात.
माझा वारसा सांगून,
स्वार्थासाठी राबता आहात.
या सगळ्या संतापापुढे
आज मी भिड्भाड भुलतेय.....
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय.....

बाईपणाचे दु:ख काय असते?
मी तुमच्यापेक्षा जास्त भोगलेय.
आरशात पाहून सांगा,
मी सावित्रीच्या शब्दाला जागलेय?
तकलादू आणि भंपक
स्त्रीमुक्तेची नशा
तुम्हांला आज चढली आहे.
कपडे बदलेले की,
पुरोगामी होता येते,
ही फॅशन तुम्ही पाडली आहे.
शिकली सवरलेली माझी लेक
संस्कृतीच्या नावाखाली
नाकाने कांदे सोलतेय..
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय.....

मान नको,पान नको,
आमचे उपकारही फेडू नका.
किर्तन-बिर्तन काही नको
झोडायची म्हनून
भाषणंही झोडू नका.
वाघिणीचे दूध पिऊन
कुत्र्यांसारखा गोंडा घोळीत आहात.
धर्म-संस्काराच्या नावाखाली
टाकाऊ परंपरा पाळीत आहात.
तुमच्या चिपाडलेल्या डोळ्यात
म्हनून हे अंजन घालतेय...
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय.....

तुम्हांला आज
काहीसुद्धा सोसायचे नाही.
काढणारे काढीत आहेत
तुम्हांला शाळा काढीत बसायचे नाही.
तुम्ही फक्त पुरोगामित्त्वाचा
खरा वसा घ्यायला पाहिजे.
एखादा दुसरा ’यशवंत’ शोधून
त्याला आधार द्यायला पाहिजे,
शाळा कॉलेजचे पिक तर
हायब्रिडसारखे डोलतेय.....
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय.....

मनमानी आणि स्वैराचाराला
पुरोगामित्त्वाचे लेबल लावणे,
यासारखी दुसरी सोपी युक्ती नाही.
फक्त नवरे बदलणे,
घटस्फोट घेणे,
ही काही स्त्रीमुक्ती नाही.
माझी खरी लेक तीच,
जी सत्यापूढे झुकत नाही.
सावित्री आणि ज्योतिबांपूढे
आंधळेपणाने माथा टेकत नाही.
माझी खरी लेक तीच,
आम्हांलासुद्धा नव्याने तपासून
स्वत:ची भाषा बोलतेय.
आमचाही वसा
तावून-सुलाखुन पेलतेय.....
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय.....

आमच्याच मातीत,
आमच्याच लेकरांकडून
दूजाभाव बघावा लागला.
माझा फोटो लावण्यासाठीही
सरकारी जी.आर.निघावा लागला.
आपल्या सोईचे नसले की,
विचारांकडेही कानाडॊळा होतो.
समाजासाठी काही करायचे म्हटले की,
पोटात प्लेगचा गोळा येतो.

ज्योतिबांशिवाय सावित्री,
सावित्रीशिवाय ज्योतिबा,
समजून घेता येणार नाही.
विचारांची ही ज्योती,
एकटी-एकटी नेता येणार नाही.
सुनांना लागावे म्हणून तर
लेकींनो, तुम्हांला बोलतेय....
होय,मी सावित्री ज्योतिबा फुले बोलतेय...

-सूर्यकांत डोळसे,पाटोदा (बीड)